ميدوني مشكل اينجاست كه دنياي زنها با مردا خيلي فرق ميكنه. اونا دنيا رو از دريچه نگاه خودشون ميبينن. ما هم از نگاه خودمون. واسه اينه كه فكر ميكنيم چون خودمون زن هستيم و به محبت بي شائبه نياز داريم پس بايد در برابر مردها هم همين كار رو انجام بديم. ولي من ميگم نه! من بهت ميگم برو سر كار. اگه عادت كرده هر روز وقتي از كارش برميگرده تو رو تو خونه ببينه بذار تو خونه تنها باشه و دلش برات تنگ بشه. اين فرصت رو از خودت نگير. پسرت رو بذار مهد. يكم براي خودت زندگي كن نه ديگران. به نظر من حتي همون موقعي كه خروپف همسرت بهت اجازه خوابيدن نميداد هم بايد بيدارش ميكردي! ميدوني يه چيزايي تو دنياي مردها هست كه كمتر زني بهش پي ميبره.