سلام ديناي گلم.
ممنون که خبرم کردي.هميشه آپيدي خبرم کن.من نوشته هاتو خيلي دوست دارم.
حالا بريم سراغ اصل مطلب
عزيزم کمابيش اين خصوصيات تو رو اغلب خانمها دارن.کساني که تصورشون از ازدواج خوب بوده اما با ورود به يه خانواده متفاوت چيزي ديدن که فکرشم نمي کردن.دقيقا مثل خودمن.که با اينکه خانواده شوهرم فاميلم بودن(ارتباط چنداني نداشتيم.در حد رفت و آمد عادي)باز درست نشناخته بودمشون و بعدا متوجه شدم خونوادش از دور دل مي برن و از نزديک زهره آدمو مي برن
خلاصه خيلي از رفتارات عادين.منظورم اينه که با شرايطي که داشتي اين رفتارا نرماله.چون به نظر من اولين برخورد هميشه مهم ترين و ماندگارترينه.پس همونم تو ذهن آدم مي مونه.و تو اولينهات کمي با روحيت سازگار نبوده.منظورم رفتاراي خونواده همسرته.يا مسئله پسرک که بدون برنامه ريزي اومد تو زندگيت.
اين از بدبيني که برات توضيح دادم و گفتم که برخورد اول اگه درست باشه جاي بدبيني کمتره اما اگه نه همون تو ذهنت مي مونه و تا ابد نمي شه تغيير داد.به خصوص اگه رفتارها تا مدت مديد ادامه پيدا کنه که اين بدبيني تقويت مي شه