خانومي خوندمش

نميدونم چي بگم

اول از اين همه پشتكارت خوشم اومد چون من اگه جاي تو بودم و ميديدم شوهرم اذيت مي كنه و من بايد يك عمر باهاش سر كنم تحمل نمي كردم حتي اگه پاي عشق درميون باشه...

شايد به اين دليل كه دلم مي خواد همه چيز موافق باشه و اگه يكمي باب ميلم نباشه اعصابم بهم ميريزه...

در مورد شادي هات خيلي خوبه كه مي توني علي رغم اين همه مشكلات هنوز احساس شاد بودن داشته باشي آفرين

اما توقع هم مگه مي شه آدما از هم متوقع نباشن اتفاقا اونهايي كه بيشتر نسبت به آدم بدي مي كگنن متوقع ترن

خونواده ي شوهرتم روي اين حساب لجشون رو سرت خالي مي كنن

در مورد روابط تون كاش مي نوشتي آيا قبل عقدتونم همينجوري بود و زود همه چيز تموم مي شد...آيا تو اون موقع لذت نمي بردي؟

منظورم اينه كه آيا اون قبل عقدتون با بعدش تغييري كرده يا نه!

شايد همون حس تنها بودن و استرسي كه داشتي مانع از اين مي شده بذت ببري

بهترين راه رو انتخاب كردي

برات موفقيت بيشتر رو آرزومندم

شاد باشي هميشه